تبادل
لینک هوشمند
کلبه ای می سازم
پشت تنهایی شب
زیر این سقف سیاه
که به زیبایی دل تنهای تو باشد
پنجره هایش از عشق
سقفش از عطر بهار
رنگ دیوار اتاقش گل یاس
عکس لبخند تو را می کوبم
روی ایوان حیاط
تا که هر صبح اقاقی ها را
از تو سرشار کنم
همه ی دلخوشی ام بودن توست
وچراغ شب تنهایی من
نور چشمان تو است
کاشکی در سبد احساسم
شاخه ای مریم بود
عطر آن را با عشق
توشه راه گل قاصدکی می کردم
که به تنهایی تو سربزند
تو به من نزدیکی و خودت می دانی
شبنم یخ زده چشمانم
در زمستان سکوت
گرمی دست تو را می طلبید
نظرات شما عزیزان:
پدربزرگم رد زخم های کهنه عشق را
نشانم می داد و نصیحتم می کرد!
من به فرزندانم چه بگویم؟
با خاطراتی که هر روز از روز قبل
تازه تر می شوند؟!!
نشانم می داد و نصیحتم می کرد!
من به فرزندانم چه بگویم؟
با خاطراتی که هر روز از روز قبل
تازه تر می شوند؟!!
